Ted en Arie waren in de tuin aan het spelen. Op een gegeven moment hoorde ik Ted huilen. Gebeurt wel vaker, dus ik wachtte tot het over was of totdat Ted zijn ongerief bij me uit de doeken kwam doen. Geen van beide voltrok zich, dus maar eens in de tuin gaan kijken. Op het voorste pleintje van de achtertuin trof ik een nerveus heen en weer dribbelende Arie aan. Toen mijn blik verder achterin de tuin terecht kwam trof die aldaar een peutertje, luid krijsend met een spuitende tuinsproeier in zijn hand. Ik stond naast de kraan, dus ik had hem direct uit kunnen draaien. Dit was echter niet mogelijk want ik lag nog steeds dubbel van de lach 🙂 Daarna de kraan maar eens dichtgedraaid en Ted getroost en afgedroogd. “Wat een nare tuinslang” “Ja”. Arie ging snel een droog shirt halen voor zijn broer!
