Weblog van Ted

De vrijdag papadag is sinds dit schooljaar niet meer wat hij was. Arie gaat nu op vrijdagmorgen naar school, een nieuw ritueel voor ons alledrie. Toch ging het helemaal niet onaardig voor een eerste keer. We waren ruim op tijd (logisch met papa erbij). Arie, vergeet je tas niet. En daar gingen we op de fiets. Ted bij papa achterop en Arie voorop op zijn eigen fiets. Hij weet de weg. Eenmaal aangekomen bij school wist Arie ook wel wat hij moest doen. De fiets hoort in het fietsenhok. Ted en ik keken het allemaal eens aan terwijl Ted’s blik afdwaalde naar het klimrek voor groep drie. Daar mag je nog niet op, want dat is achter de rode lijn. Arie kwam ondertussen teruggelopen uit het fietsenhok. Zag er op zich normaal uit, maar er ontbrak iets… Tas vergeten! Arie! Ga jij maar spelen op het klimrek, als de andere kinderen naar binnen gaan ga jij ook. Ik ga je tas halen! Ted begreep dat het dringend was en liet zich soepel met de traditionele papa-armzwaai in het zitje deponeren. Met klapperende broekpijpen ging het weer terug naar huis. Ted was stil. Thuis armzwaai uit het zitje, deur open, tas pakken, armzwaai in het zitje en met klapperende broekpijpen weer naar school. We waren nog ruim op tijd en Arie, inclusief tas met fruit en drinken (ietwat geschud), kon naar de les. Op de terugweg naar huis had Ted nog wel even een vraag. Hij was ondertussen vanachteren onder mijn t-shirt gekropen. Papa? Ja. Kan jouw fiets net zo hard als je auto?

This entry was posted on Friday, August 16th, 2013 at 6:59 pm and is filed under Uncategorized. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.